ZrozumDziecko.pl

Oczywisty jest fakt, że chcemy dla swojego maleństwa jak najlepiej. Dbamy o to, by niczego mu nie brakło i staramy zapewnić dobrą opiekę oraz bezpieczeństwo. Jedną z rzeczy na które warto postawić jest ubezpieczenie nowo narodzonego dziecka. Nawet nie warto się tym zająć, a powinno! Za zaniechanie ubezpieczenia zdrowotnego dla maleństwa może grozić nawet wysoka kara pieniężna.

Pracujący, objęty ubezpieczeniem rodzic musi zgłosić dziecko do dopisana do swojego ubezpieczenia zdrowotnego. Jest to opisane w art. 67 ust. 3 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Od 2013 roku, za niedopilnowanie tego obowiązku, rodzic lub prawny opiekun musi ponieść konsekwencje, które są niczym innym jak karą grzywny. Taka kara może wynieść nawet kilka tysięcy złotych!

Mimo, że prawo głosi iż każde narodzone, w Polsce, dziecko jest ubezpieczone, maleństwo należy jak najszybciej zgłosić do ubezpieczenia zdrowotnego. Rodzice taką informację powinni otrzymać już w szpitalu, tuż po narodzeniu się dziecka.

Kiedy ubezpieczyć noworodka?
Niektórych ten fakt może zszokować – na zgłoszenie się o ubezpieczenie zdrowotne, wyznaczono tylko 7 dni po urodzeniu dziecka. Fakt ten zadziwia jeszcze bardziej gdy dowiadujemy się, że na PESEL czeka się około miesiąc. Jak więc rozwiązać tą niespójność? Przede wszystkim ze spokojem. Dziecko należy zgłosić, w sprawie ubezpieczenia, niezwłocznie po uzyskaniu numeru PESEL. Prawo dopuszcza taką nieścisłość, co opiszemy poniżej.

Czy zanim dziecko zostanie objęte ubezpieczeniem zdrowotnym może korzystać z usług lekarzy?
Oczywiście, maluch nie posiadający numeru PESEL może korzystać z opieki zdrowotnej. Wynika to z art. 50 ust. 9 ustawy zdrowotnej. Artykuł ten głosi, że dziecko do ukończenia szóstego miesiąca życia nie musi posiadać dokumentu, który potwierdza prawo do korzystania z opieki zdrowotnej w sytuacji konieczności skorzystania z tych usług. Oznacza to również, że nie musi być zgłoszone do ubezpieczenia. Jednak nie należy zapominać, że im szybciej ta sprawa zostanie załatwiona tym lepiej.

Jak ubezpieczyć noworodka?
Dziecko może być zgłoszone do ubezpieczenia zdrowotnego któregoś z rodzica (zgłoszenia musi dokonać jeden rodzic). W przypadku gdy rodzic jest osobą samozatrudniającą, prowadzącą działalność gospodarczą, musi sam zgłosić (w niektórych przypadkach za pośrednictwem księgowego) dziecko do ZUS-u. W przypadku rodzica zatrudnionego w zakładzie pracy, musi on, zgłosić się do swojego pracodawcy. Pracodawca po zebraniu kompletu dokumentów ma w swoim obowiązku niezwłoczne sporządzenie wniosku o ubezpieczenie i dostarczenie go do siedziby ZUS. W sporządzonym, przez pracodawcę, piśmie musi koniecznie znaleźć się numer PESEL dziecka.
Co jednak jeśli oboje z rodziców nie mają żadnego zatrudnienia? W takim przypadku należy zgłosić się do Urzędu Pracy. Oczywiście jeśli osoby takie są zarejestrowane jako bezrobotne, ponieważ jeśli są – objęte zostały ubezpieczeniem zdrowotnym i tak samo będzie w przypadku ich dziecka.

Rozwój człowieka to proces, który wciąż dla wielu osób jest zagadką. To niesamowite, że z komórki jajowej i plemnika jest w stanie powstać żywa istota, który myśli i czuje. Sam proces fizycznego dorastania również budzi podziw. Rozwijające się organy i namnażające komórki organizmu to coś, co biologowie próbowali wytłumaczyć od bardzo dawna. Jedną z ciekawostek na temat rozwoju jest kolor oczu. Dziecko, gdy się rodzi, najczęściej jest odbierane od matki i myte. Później zostaje jej ponownie oddane. Wszyscy cieszą się z przyjścia na świat nowego członka rodziny. Obserwujemy jak zaczyna stawiać pierwsze kroki i wymawiać pierwsze słowa. Jednak zachodzą jeszcze inne procesy, które nie są zauważalne na pierwszy rzut oka. Nie patrzymy na kolor oczu noworodka kiedy się zmienia. Często można się spotkać z tym, że dziecko po urodzeniu ma niebieski kolor oczu. Jest to najczęstszy odcień i większość dzieci go ma. Jednak z biegiem lat barwnik zmienia trochę kolor. Właśnie dlatego niektóre osoby mogą mieć brązowe oczy, mimo że rodzice są pewni, iż po urodzeniu były one niebieskie. To zaskakujące zjawisko, ale jednak ma miejsce. Równie ciekawy jest rozwój sposobu myślenia. Różni się on diametralnie u dziecka i dorosłego. Dziecko na różnych etapach rozwoju przetwarza informacje na różny sposób. Na początku nie jest w stanie rozróżnić twarzy ludzi, potem uczy się tych umiejętności. Przedszkolak nie ma jeszcze wykształconego myślenia przestrzennego, a także ciężko mu łączyć fakty uporządkowane chronologicznie. Jeśli na przykład będziemy mieć tubę, która ma otwarty dół i wrzucimy tam piłkę, dziecko zobaczy, że przelatuje ona na dół. Jednak, kiedy otwór zatkamy, dziecko mimo iż widziało ten manewr może nie umieć określić, co stanie się z piłką po wrzuceniu. Często nie jest też w stanie uszeregować przedmiotów po wielkości albo przyporządkować ich do odpowiedniej kategorii. Dorosły w procesie rozwojowym wykształca te umiejętności. Dzięki ciągłej nauce zaczyna łączyć ze sobą fakty i myśleć logicznie. Potrafi uporządkować przedmioty, myśleć dedukcyjnie i indukcyjnie. Dzięki temu potrafi poruszać się w ciągle zmieniającym się świecie. Gdyby nie te umiejętności, mógłby czuć się zagubiony. Nie wiedziałby co robić, gdy na zewnątrz zbierają się chmury, bo nie wiedziałby co z tego wynika. Nauczony przeszłymi doświadczeniami wie, że w takiej sytuacji należy zabrać ze sobą parasolkę lub płaszcz przeciwdeszczowy. Ciekawym zjawiskiem jest jednak zacieranie się umiejętności na starość. Wydawać by się mogło, że człowiek może się rozwijać w nieskończoność, ale tak nie jest. Przychodzi taki moment w życiu, gdy procesy rozwojowe ustają i następuje degradacja neuronów w ciele i mózgu. Przez to ludzie tracą sprawność psychiczną i motoryczną. To właśnie dlatego starsze osoby nie poruszają się tak szybko i miewają procesy z pamięcią. Nie wynika to z ich złej woli, ale z czystej biologii. Rozwój człowieka to proces, o którym musimy się jeszcze wiele nauczyć, ale jesteśmy na dobrej drodze.

Narodziny nowego członka rodziny to wielkie przeżycie zarówno dla przyszłych rodziców, jak i dla pozostałych krewnych. A co za tym idzie, wiąże się z nim mnóstwo nerwów oraz pytań, na które nieraz ciężko znaleźć odpowiedź. Zresztą, nawet jeśli ją znajdziesz, od razu do Twojej głowy przychodzą nowe wątpliwości. Jesteś w końcu odpowiedzialny za delikatne i całkiem bezbronne dzieciątko. Jak to możliwe, że nikt nie wymaga specjalistycznych szkoleń do zostania rodzicami? Albo chociaż odbycia krótkiego kursu? Na szczęście dzięki podręcznikom i artykułom w Internecie, łatwo znajdziesz odpowiedzi na dręczące Cię pytania oraz wszelkie wątpliwości. Dowiedz się, kiedy kompletować wyprawkę dla noworodka, jak często go karmić i przewijać oraz co zrobić, aby stworzyć dla niego bezpieczne oraz komfortowe warunki życia.

1. Im lepsza wyprawka, tym większa wygoda
Bez odpowiedniego wyposażenia nie ma mowy, żebyś właściwie zadbał o zdrowie i życie noworodka. Wraz z pojawieniem się nowego członka rodziny, musisz liczyć się z wieloma wydatkami, które znacznie wpłyną na Twój budżet. Pieluszki, ubranka, butelki, grzechotki, nosidełko czy kołyska to tylko niektóre z rzeczy, które będą niezbędne do właściwej opieki. Kiedy kompletować wyprawkę dla noworodka, aby uniknąć stresów i nieprzyjemnych sytuacji? Cóż, ze względu na ilość rzeczy, które musisz kupić, najlepiej zacząć myśleć o tym jak najwcześniej. Na pewno nie ma sensu czekanie na poznanie płci nowego członka rodziny przed udaniem się na zakupy. Małemu dziecku będzie całkowicie obojętne, czy ubierzesz go w różowe śpioszki, czy w niebieskie albo czy będzie spał w pościeli w lalki, czy w samochodziki. Oczekujący dziecka rodzice są bardzo zapracowani – praca, wizyty u lekarza, odwiedziny rodziny i znajomych. Dlatego kompletowanie wyprawki rozpocznij minimum 4 miesiące przed pojawieniem się noworodka. Pomoże Ci to uniknąć zbędnych stresów i zapewni komfort psychiczny, że wszystko jest gotowe na czas.

2. Nie bój się swojego dziecka
Młodzi rodzice często mają obawy przed opieką nad niemowlakiem. A co, jeśli źle go będziesz trzymał? A co, jeśli zacznie płakać albo się wiercić i nie daj Boże go upuścisz? Albo zrobisz jakąkolwiek inną krzywdę? Kąpiel? Karmienie? Przewijanie? Brzmi jak wyzwanie, któremu nie sposób podołać. Ale nie przejmuj się na zapas. Weź głęboki oddech. Wycisz się. Taki noworodek to przede wszystkim Twoje dziecko, które najbardziej na świecie potrzebuje miłości i uwagi. Jeśli bardzo boisz się, że zrobisz mu krzywdę, poproś o rady personel szpitala albo swoich rodziców. Oni także kiedyś stanęli przed takimi samymi problemami co Ty teraz, dlatego z pewnością będą nieocenioną skarbnicą wiedzy.

3. Nie traktuj opieki nad noworodkiem tylko jako obowiązku
Opieka nad niemowlęciem to ogromna odpowiedzialność i obowiązek, ponieważ tylko od Ciebie zależy, czy dziecku nie stanie się krzywda i będzie miało wszystko to, czego potrzebuje. Ale oprócz tego, zajmowanie się nowym członkiem rodziny to także ogromna przyjemność. Pomyśl, że jesteś dla tego małego człowieka całym światem i że pokocha Cię całym swoim sercem. Jeśli opieka nad nim stanie się dla Ciebie przyjemnością, czas będzie mijał szybko oraz niezwykle miło.

Noworodki to bardzo kruche i delikatne istoty, a opieka nad nimi może przyprawiać o gęsią skórkę większość świeżo upieczonych rodziców. Każdy niedoświadczony opiekun boi się, że wyrządzi krzywdę takiemu maleństwu, a jej skutki dziecko będzie odczuwało przez bardzo długi czas. Ale ze strachem tak jak ze wszystkim nie należy przesadzać. Noworodki bardzo potrzebują kontaktu z człowiekiem, a co za tym idzie, miłości. Im więcej przytulania i noszenia na rękach, tym lepszy rozwój oraz poczucie bezpieczeństwa dziecka. Nic tak nie uspokaja gwałtownego płaczu jak kołysanie na rękach i ciepłe słowa. Dlatego nie bój się zajmować noworodkiem i zobacz, co warto wiedzieć, zanim zaczniesz się nim opiekować. Dzięki temu oszczędzisz sobie zbędnych nerwów, a opieka stanie się dla Ciebie przyjemnością.

Jak często karmić noworodka?
To chyba najważniejsze pytanie, które stawiają sobie wszyscy rodzice. Nic zresztą dziwnego – odpowiednie odżywianie zapewnia prawidłowy rozwój maluszka i minimalizuje ryzyko wystąpienia niepożądanych chorób. Warto pamiętać, że po urodzeniu dziecka jego waga początkowo spada. Nie jest to powód do paniki oraz niepokoju. Dzieci wracają do urodzeniowej wagi z czasem i jest to całkowicie normalne. Początkowo noworodki nie jedzą zbyt dużo, ale za to często – średnio co dwie godziny. Ich żołądki są niewielkie, a przemiana materii szybka, dlatego ciężko zapełnić je na dłuższy czas. W dodatku naturalny pokarm z piersi mamy trawiony jest szybciej, co wiąże się z częstszą potrzebą karmienia. Noworodka należy karmić wtedy, kiedy ma na to ochotę – a ochotę rozpoznamy od razu. Głód objawi się wierceniem, niepokojem, płaczem oraz cmokaniem w poszukiwaniu pokarmu. Jeśli dziecko śpi i nie domaga się jedzenia, a miną już dwie godziny, to niezależnie od tego, czy mamy akurat dzień, czy noc, warto obudzić maleństwo, aby nie doprowadzić do zbyt dużej utraty jego wagi.

Od kiedy z noworodkiem na spacer?
Każdy rodzic chciałby się czasem przewietrzyć, a czemu by nie zabrać ze sobą nowego członka rodziny? Niezależnie od tego, jak bardzo chcemy zacząć oswajać noworodka ze świeżym powietrzem, nie powinniśmy się spieszyć. Jeśli mamy lato lub wiosnę, a na dworze jest ładna pogoda bez wiatru i bez upałów, to po około tygodniu od narodzin możemy zabrać naszą pociechę na pierwszy spacer. Warto pamiętać, żeby dziecka nie przegrzać i nie pozostawiać zbyt długo na dworze – za pierwszym razem wystarczą pół godziny. Z każdym kolejnym wyjściem ten czas można wydłużać o kilka minut. Całkiem inaczej wygląda sprawa, kiedy mamy jesień albo zimę. Wtedy z pierwszymi spacerami należy poczekać nawet trzy tygodnie od narodzin, a także stopniowo przyzwyczajać noworodka do chłodniejszego powietrza. Można to zrobić na przykład poprzez werandowanie dziecka. Pierwsze spacery podczas zimnych pór roku nie powinny trwać dłużej niż około 5 minut, a następne możemy stopniowo wydłużać.

Jak zadbać o skórę noworodka?
Skóra noworodka jest niezwykle delikatna i wrażliwa, dlatego wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Do mycia stosuj płyn z emolientami, a na odparzenia koniecznie krem do pupki. Nawet najlepsze pieluszki mogą podrażnić skórę dziecka, dlatego zawsze warto mieć krem, który załagodzi sytuację i przyniesie ulgę maluszkowi.

Każda przyszła mama, marzy o tym, by urodzić zdrowe i ładne dziecko. Nie ma w tym niczego nadzwyczajnego, bo zdrowie i piękno fizyczne to wartości bezcenne. Zresztą każdy noworodek jest na swój sposób wyjątkowy. Tak naprawdę nie ma brzydkich niemowląt, gdyż wszystkie są do siebie łudząco podobne. Łączy je to, że mają drobne stópki, maleńki nosek, chude rączki i lekko obrzękłą twarz. Jest to skutek przebytego porodu i opuchlizny, która znika po paru dniach. Noworodki łączy też to, że nie umieją jeszcze patrzeć na świat. Ich oczka nie rejestrują jeszcze żadnego obrazu, dlatego że są po prostu zamknięte. Proces przyzwyczajania się do promieni słonecznych trwa około dwóch tygodni. Dopiero po tym czasie są w stanie odróżnić dzień od nocy.

Każdy rodzic jeszcze przed narodzeniem potomka snuje marzenia o tym, jak będzie wyglądało jego dziecko za kilkanaście lat. Niektórzy opiekunowie są tak mocno pogrążeni w swoich przemyśleniach, że rozpisali ze szczegółami całą przyszłość syna lub córki. Jednak życie nauczy ich, iż nie można zaplanować czegoś z tak ogromnym wyprzedzeniem. Ich ukochane dziecko może mieć zupełnie inny pomysł na siebie. Nie musi przecież zostać znanym adwokatem czy lekarzem, bo tego wymagają od niego rodzice. Ono na przykład zechce zostać piosenkarzem i robić karierę sceniczną. Jeśli tylko będzie miało talent i występy będą go cieszyć, niech robi to, co kocha. W życiu powinno kierować się sercem, a nie tylko czystym pragmatyzmem. Co z tego, że Wasz jedynak zarabiałby dwa razy tyle jako adwokat, jeśli męczyłby się okrutnie.

Wracając do teraźniejszości- obserwacja tego, jak rozwija się niemowlak, też może być fascynująca. On codziennie uczy się czegoś nowego. A to poruszy główką, a to zamruga oczkami lub też spostrzeże, iż ma pięć paluszków u obu rączek. Maluch z czasem potrafi również rozpoznawać rodziców. Ton ich głosu, zapach, sposób poruszania i wreszcie wygląd, to są cechy, które zapisuje sobie w pamięci. Dzięki temu już nigdy nie da się oszukać. Będzie wiedział kto jego mamą, a kto tatą. Ponieważ coraz lepiej widzi, zaczyna interesować się rzeczami dookoła. Ogląda sufit, meble czy zabawki nad łóżeczkiem.

Jednak rozwój umysłowy dziecka to jedno, a zmiany fizyczne to drugie. Z biegiem tygodni taki malec rośnie, zmienia się mu twarz, rączki i nóżki stają się coraz silniejsze i sprawniejsze. Czasami można też zaobserwować, jak zmienia się kolor oczu u noworodka kiedy się zmienia zazwyczaj po ukończeniu trzeciego miesiąca życia. Później następują jeszcze bardziej radykalne zmiany, bo maluch zaczyna chwytać przedmioty, wypowiadać pojedyncze słowa, a w końcu chodzić. Rodzice są z niego zadowoleni i chwalą go za najmniejszy sukces. To dla nich wyraźny znak, że ich pociecha rozwija się prawidłowo. Są też zdumieni, ile nowych rzeczy była w stanie pojąć ich latorośl i to zaledwie w ciągu jednego roku. Mają cichą nadzieję, że dalsza przyszłość ich dziecka będzie rysować się w samych superlatywach. Pragną również, by choroby i wszelkie zmartwienia omijały je szerokim łukiem.

Ciąża to dla kobiety ważny i odpowiedzialny czas. W łonie matki po raz pierwszy dziecko otwiera oczy i zaczyna słyszeć. Przyszła mama może stymulować zmysły dziecka np. odtwarzając muzykę, jej głos pobudza dziecko – dowodem mogą być ruchy i kopniaki. Niedługo przyjdzie czas na poznanie swojego „cudu”… niestety maluszek będzie musiał jeszcze chwile poczekać aby przyjrzeć się swojej mamie i tacie.
Noworodek kiedy zaczyna widzieć, na samym początku nie lubi ostrego światła, bardzo się go boi. Świadczy to o prawidłowym odruchu, test na reakcję światła wykonuje w szpitalu neonatolog. Ostrość wzorku takiego oseska wynosi tylko 5 procent zdrowego, wyraźnego widzenia. Kieruje się w poznawaniu świata pozostałymi zmysłami jak dotyk czy węch dlatego noszenie i karmienie uspokajają niemowlę. Jego obraz jest rozmazany, najczęściej zauważa twarze najbliższych z odległości ok. 20 centymetrów. Troszkę lepiej widzi to co jest poza centralną częścią – nazywamy to widzeniem peryferyjnym, nie przyswaja trójwymiarowości. Czopki znajdujące się oku, odpowiedzialne za ostrość widzenia u noworodka są nieliczne, natomiast posiada dużo pręcików pozwalających na oglądanie świata w półmroku. Nowo narodzone dziecko nie rozpoznaje dnia i nocy, jedynie ostre kształty i kontrastujące kolory mogą przyciągnąć jego uwagę. Najlepsze w tym okresie będą przedmioty biało-czarne.
Mózg dziecka rozwija się każdego dnia a starania rodziców skutkują coraz szerszą i przejrzystą perspektywą widzenia. Postęp możemy już zaobserwować w 2 miesiącu życia, dziecko swobodnie przypatruje się rodzicom i odpowiada na ich pieszczoty uśmiechem, to pierwsza interakcja między nimi! Wzrok zaczyna się wyostrzać, zauważalny jest trzeci wymiar. W 3 miesiącu maluch rozpoznaje już wszystkie kolory, a także skupia coraz większą uwagę na barwnych przedmiotach. Lubi wodzić wzrokiem za znikającymi zabawkami. Pionowe trzymanie główki pozwala na poznawanie świata i koncentrowanie się na ruchu ludzi, samochodów. Na rozwój widzenia bardzo dobrze wpływają karuzele przywieszane nad łóżeczkiem. Mózg malca zaczyna kodować informacje potrzebne do kolejnego etapu adaptacji. Niweluje się także zez, odpowiednia stymulacja i kontakt z dzieckiem koordynuję poprawne widzenie. Sześciomiesięczne dziecko dostrzega świat niemal tak wyraźnie jak dorosły człowiek, uwielbia wodzić wzrokiem za zabawką, którą samo rzuca.
Dużą uwagę trzeba zwrócić na wcześniaki, które potrzebują więcej czasu aby ich wzrok się wyostrzył. Odpowiednia stymulacja i troska rodziców z pewnością daje dużą gwarancję sukcesu. Wcześniaki są narażone na wady wzroku bardziej niż dzieci urodzone w terminie.
Każdy rodzić może monitorować postęp widzenia swojego dziecka. Zaniepokoić powinny następujące sytuacje:
→ brak kontaktu wzrokowego z rodzicami do końca 3 miesiąca życia
→ utrzymujący się zez po 3 miesiącu życia
→ szerokie źrenice i żółte gałki oczne
→ płacz bez łez
→ nieprawidłowy rozwój ruchowy, dziecko nie jest zainteresowane otoczeniem i zabawkami (do 6 miesiąca życia)

Ontogeneza, czyli rozwój osobniczy przebiega wieloetapowo. Prezentuje on wszystkie zmiany anatomiczne i fizjologiczne zachodzące w obrębie ludzkiego organizmu od momentu poczęcia w wyniku rozmnażania aż do śmierci. Dwa początkowe etapy zaraz po narodzeniu to okres noworodkowy i następujący po nim okres niemowlęcy, jednakże te pojęcia często używane są zamiennie jako synonimy. Należy w tym momencie zwrócić uwagę, że terminy te nie oznaczają tego samego. Pytanie zatem brzmi: do kiedy noworodek a od kiedy niemowlę? Noworodkami nazywa się wszystkie dzieci od chwili urodzenia aż do ukończenia 28 – go dnia życia. Ten czas potrzebny jest noworodkom, aby zaadaptować się i przyzwyczaić do nowego środowiska poza organizmem matki. Wyjątek stanowią dzieci urodzone przedwcześnie, u których okres ten jest znacznie wydłużony. Dziecko jest jeszcze zupełnie bezradne i zdane na opiekę swoich rodziców. Zauważalne powinno być wykształcenie u noworodków charakterystycznych odruchów, między innymi ssania i chwytania. Ponadto, skóra dziecka pokryta plamkami powinna zacząć przybierać naturalny, różowawy kolor. W ciągu pierwszych dwóch tygodni mogą także wytrzeć się włoski na ciele dziecka. Stopniowo usycha pępowina i terminalnie odpada zazwyczaj po około czternastu dniach od narodzin.Noworodek może mieć także nieznaczne wahania temperatury ciała oraz obrzęk tkanki miękkiej na główce po narodzeniu, mimo to nie powinno to niepokoić rodziców, gdyż są to objawy fizjologiczne, wynikające z przystosowywania się dziecka do nowego otoczenia. Okres niemowlęcy natomiast trwa od 28 – go dnia życia aż do ukończenia dwunastego miesiąca. Powszechnie wiadomo, że okres noworodkowy i niemowlęcy to szczególny czas, w którym nowo narodzone dziecko wymaga szczególnej obserwacji i troski od swoich rodziców. Młody organizm jest bardzo wrażliwy i nieustannie narażony na niesprzyjające czynniki zewnętrzne. Należy zatem pamiętać, aby pierwszym pokarmem wdrożonym w dietę noworodka było mleko matki. I jest to tak naprawdę jedyny pokarm, niezbędny dziecku. Zawiera on bowiem wszystkie wartościowe dla organizmu substancje. Na przykład laktozę, która chroni jelita przed szkodliwą florą bakteryjną, dobry cholesterol, który zabezpiecza naczynia krwionośne przed odkładaniem się blaszek miażdżycowych, witaminy A, B, C, D, E, sole mineralne, proteiny oraz przeciwciała i czynniki przeciwzapalne.Wszystkie te składniki są kluczowe w prawidłowym rozwoju noworodka, a zarazem wspomagają układ nerwowy i immunologiczny, dzięki czemu dzieci karmione piersią rzadziej chorują na cukrzycę, krzywicę, nadciśnienie i alergie. Co więcej, system odpornościowy szybciej i sprawniej radzi sobie z szkodliwymi komórkami procesu zapalnego i komórkami nowotworowymi. Jeśli kiedykolwiek Ty lub Twoi znajomi zadacie sobie ponownie pytanie: do kiedy noworodek a od kiedy niemowlę, przypomnij sobie o tym artykule lub zweryfikuj swoje informacje w medycznym źródle naukowym.Świetnym rozwiązaniem jest także zadanie pytania przy najbliższej okazji w aptece lub u lekarza. Służba medyczna posiada fachową wiedzę i z pewnością chętnie się nią podzieli.

Paznokcie to element nie tylko biologiczny w ciele człowieka, ale i ozdobny. W pewnym wieku przestaje mieć tylko funkcję ochronną dla nerwów znajdujących się w palcach. Kobiety często nadają im także funkcję estetyczną. Odpowiednio potraktowane stanowią dopełnienie wyglądu i stylizacji. Jednak należy zastanowić się nad tym procesem głębiej. Obcinanie paznokci u noworodka kiedy urosną do odpowiedniej długości to czynność pomagająca zachować bezpieczeństwo. Dziecko mogłoby sobie przypadkiem dziabnąć w oko i zrobić krzywdę. A więc kiedy funkcja paznokcia zaczyna się zmieniać? Z pewnością człowiek musi już całkiem świadomie wtedy myśleć. Właśnie dlatego najlepiej przyjąć, że jest to okres około 12 roku życia. Młodsze dzieci nie czują jeszcze takiej potrzeby pokazania się przed innymi. W wieku 12 lat następuje trochę przełom. Ciało zaczyna się zmieniać i już nastolatkowie zaczynają inaczej postrzegać siebie i otoczenie. Zaczynają bardziej dbać o swój wygląd i staranniej dobierają do siebie ubrania. Właśnie wtedy paznokcie zaczynają być równie istotne. Wcześniej mogły być umorusane w błocie i piasku i nikomu to nie przeszkadzało. 12-latki zaczynają widzieć siebie jako młode kobiety i chcą podobać się płci przeciwnej. Zaczynają obcinać paznokcie i traktować je z większą uwagą. Na początku podkradają jedynie lakiery z kosmetyczki mamy. Później same wybierają się na zakupy do drogerii i wydają całe kieszonkowe na te kosmetyki. Dzięki temu czują się piękniejsze i bardziej wartościowe. W późniejszym wieku sprawa robi się bardziej skomplikowana. Dziewczynki dowiadują się, że można zrobić paznokcie także innymi sposobami niż tylko zwykłym lakierem. Poznają technologię tipsów i same próbują opanować ich przyklejanie. Niejednokrotnie efekty są całkiem zabawne. Później słyszą o lakierach hybrydowych. W dzisiejszych czasach zrobiły się one bardziej popularne. Większość dziewczyn zaczyna swoją przygodę od przypadkowej wizyty u kosmetyczki. Dowiadują się, że jest taka opcja i zachęcone przedłużoną trwałością postanawiają spróbować. Niestety po pewnym czasie okazuje się, że to kosztowny zabieg. Mimo iż można wykonywać go tylko raz na miesiąc, nie każda nastolatka może sobie pozwolić na taki wydatek. Wtedy zaczyna myśleć, jak by tu obejść te kosmiczne ceny. Przeglądając internet, wpada na stronę z opinią domowego zestawu do hybryd. Zachęcona dobrymi opiniami i ceną postanawia spróbować. W głowie już ma opracowany plan działania i chce nawet zacząć na tym zarabiać. Niestety, nie tylko ona wpadła na taki pomysł. Koleżanki w szkole chwalą się zakupionymi na zagranicznych stronach kolorami. Na chińskich stronkach można dostać lakiery w kilkakrotnie niższej cenie, to też czekają miesiącami na przyjście przesyłki z innego kontynentu. Malowanie paznokci zaczyna zamieniać się w pewnego rodzaju rytuał, któremu poświęcają się, ograniczając kontakty z resztą świata. Wtedy przestają myśleć o innych i ich opinii, liczy się dla nich sam proces wytwarzania przeróżnych zdobień i wzorów.

Dzieci nie powinny podróżować w samochodach w zwykłych fotelach. Chcąc jeździć z nimi swoim autem, należy zaopatrzyć się w porządny fotelik samochodowy, który zabezpieczy maluszka podczas transportu. Wynika to przede wszystkim z kwestii bezpieczeństwa, choć takie zasady narzuca na rodziców samo polskie prawo. Jak zatem wybrać odpowiedni fotelik, by uprzyjemnić i ułatwić swojemu dziecku podróże? Do kiedy wkładka dla noworodka w foteliku powinna występować?

Noworodki, które dopiero co przyszły na świat, powinny być przewożone w samochodach w specjalny sposób. Specjaliści zalecają, aby robić to tyłem do kierunku jazdy. Umieszczony w ten sposób foteli zagwarantuje im podwyższone bezpieczeństwo. Gdyby bowiem noworodek był przewożony w sposób tradycyjny, przodem do kierunku jazdy, podczas wypadku jego ciałko zostałoby wyrzucone do przodu z ogromną siłą. O ile osoba dorosła jest w stanie spokojnie to wszystko wytrzymać, tak delikatne ciało dziecka źle zniesie intensywny wyrzut. Występujące w nim kręgi, mięśnie i tkanki uszkadzają się znacznie szybciej i poważniej, dlatego należy temu zapobiegać. Maluszek powinien być zawsze przewożony tyłem do kierunku jazdy, dopóki jego ciałko nie rozwinie się na tyle, aby lepiej znosić szybkie zmiany pozycji. A na którym siedzeniu najlepiej umieścić dziecięcy fotelik samochodowy? Zwykle kładzie się go na siedzeniu przednim, ale nie jest to najlepsze rozwiązanie. Jeżeli z przodu auta znajduje się aktywna poduszka powietrza, może ona zagrażać dziecku, jeśli zbyt gwałtownie się otworzy.

Fotelik samochodowy koniecznie trzeba też dostosować do wieku maluszka. Modele znajdujące się w kategorii wagowej od zera do dziesięciu kilogramów to propozycja dla noworodków. Dzieci mogą z nich korzystać aż do momentu ukończenia dziewiątego miesiąca życia. A do kiedy wkładka dla noworodka w foteliku? Tutaj czas będzie dość podobny. Gdy dziecko ukończy już natomiast dziewiąty miesiąc życia, fotelik samochodowy trzeba będzie wymienić. Najbardziej uniwersalne są produkty pośrednie o kategorii wagowej wynoszącej nawet do 25 kilogramów. Dosyć dobrze zabezpieczają one i najmłodsze niemowlaki, i nieco starsze już dzieci. Zapewniają im także wysoki komfort i pozwalają przejść swobodnie przez najdłuższą nawet podróż. Na zwykłym siedzisku samochodowym dziecku nigdy nie będzie wygodnie. Szeroki pas nie zdoła dobrze zabezpieczyć jego ciała, a zbyt miękka powierzchnia siedzenia zacznie uginać się pod jego ciężarem. Foteliki samochodowe są czymś absolutnie niezbędnym. Każdy rodzic koniecznie musi w nie zainwestować.

Aby wybrać dla swojego dziecka odpowiedni fotelik samochodowy, najlepiej razem z nim udać się do sklepu z akcesoriami motoryzacyjnymi. Maluszek powinien sam mieć możliwość przetestowania różnych siedzeń. Sprawdzi wtedy, czy są one dla niego wygodne i czy dobrze podtrzymują jego ciało, odpowiednio je zabezpieczając. Nawet właściwie skonstruowane foteliki samochodowe nie zawsze okazują się jednak dobrym wyborem. Trzeba je bowiem dostosować do wieku, wagi oraz wzrostu malca.

Narodziny dziecka dosłownie rewolucjonizują życie przyszłych rodziców. Od teraz muszą oni być bardzo odpowiedzialni, ponieważ właśnie na tym polega wychowanie dziecka. Będzie to zadanie trudne, ale też dające bardzo dużo radości. Jeśli chodzi o wyprawkę, to bardzo często zastanawiamy się na temat wyprawka dla noworodka kiedy zaczac kupowac, bo przecież nikt z nas nie powinien robić niczego na ostatnią chwilę, tym bardziej, że trzeba kupować bardzo wiele rzeczy – łóżeczko, wózek, pampersy, puder, zabawki, przewijak, ubranka i wiele innych rzeczy. Jeśli tylko jesteśmy gotowi pod względem fizycznym, psychicznym i…finansowym na posiadanie dziecka, nic nie stoi na przeszkodzie, aby dwóch dorosłych, zakochanych w sobie ludzi starało się o nie. Dla wielu z nas jest to bowiem największe marzenie – aby najpierw się zakochać, a później z tą najważniejszą dla nas osobą założyć rodzinę. Jest to bowiem bardzo ciekawe doświadczenie, bo przecież musimy na przykład wybrać imię dziecka, w zależności od jego płaci, po jego urodzeniu wszystkiego go nauczyć, wytłumaczyć, co wolno, a czego nie wolno robić i tak dalej. Tak, jak już zostało to powiedziane, do łatwych zadań to nie należy, ale ze wsparciem bliskich nam osób na pewno sobie poradzimy. Tym bardziej, że skoro istniejemy na świecie, to znaczy, że prędzej czy później każdy z nas zrozumiał, co jest dobre, a co złe. Bo, jak wiadomo, każdy z nas był kiedyś dzieckiem i nasi rodzice przechodzili z nami przez dokładnie to samo. Teraz role być może się odwrócą i czyjeś dziecko razem z jego miłością, czyli partnerem, albo już małżonkiem, zechcą założyć swoją rodzinę, a rodzice tych ludzi będą dziadkami tego dziecka, którzy na pewno będą pomagać przy jego wychowywaniu, niezależnie od tego, czy mieszkają z dzieckiem, czy nie. Należy to przecież do ich obowiązków, bo wychowywanie dziecka to rodzaj odpowiedzialności zbiorowej i każdy z nas powinien się w niej wykazywać jak najlepiej, jeśli jest dla nowonarodzonego dziecka kimś bliskim. Wielu z nas bardzo boi się tego, ze nie poradzi sobie w tej sytuacji, bo przecież nikt nigdy wszystkiego nie umiał robić od razu. Do jednych rzeczy trzeba po prostu więcej czasu, a do drugich mniej – nie ma na to reguły. Oczywistym jest jednak to, że nie ma rzeczy niemożliwych. Jeżeli będzie nam na czymś zależało i z uporem będziemy chcieli stawać się coraz lepsi w tym, co robimy, to na pewno po jakimś czasie będziemy mogli udzielać komuś rad co do tego, jak należy postępować z dzieckiem, jeżeli będzie chciał się tego dowiedzieć. Poziom trudności jakiegoś wyzwania zależy tylko i wyłącznie od człowieka i… jego nastawienia do tego, co musi zrobić. Niektórzy z nas niestety wmawiają sobie, że coś jest dla nich niemożliwe, że lepiej, aby robił to ktoś, kto dobrze się na tym zna i tak dalej. Tymczasem, trzeba wiedzieć o tym, że doświadczenie zawsze nabiera się z każdym kolejnym treningiem. Nigdy nie warto się poddawać, chociaż coś, na czym bardzo nam zależy, może być trudne do osiągnięcia. Każdy z nas może się nauczyć wychowywania dziecka, bez względu na to czy będzie dla niego rodzicem, dziadkiem, wujkiem, czy ciocią.