Od dziecka do dorosłego

Rozwój człowieka to proces, który wciąż dla wielu osób jest zagadką. To niesamowite, że z komórki jajowej i plemnika jest w stanie powstać żywa istota, który myśli i czuje. Sam proces fizycznego dorastania również budzi podziw. Rozwijające się organy i namnażające komórki organizmu to coś, co biologowie próbowali wytłumaczyć od bardzo dawna. Jedną z ciekawostek na temat rozwoju jest kolor oczu. Dziecko, gdy się rodzi, najczęściej jest odbierane od matki i myte. Później zostaje jej ponownie oddane. Wszyscy cieszą się z przyjścia na świat nowego członka rodziny. Obserwujemy jak zaczyna stawiać pierwsze kroki i wymawiać pierwsze słowa. Jednak zachodzą jeszcze inne procesy, które nie są zauważalne na pierwszy rzut oka. Nie patrzymy na kolor oczu noworodka kiedy się zmienia. Często można się spotkać z tym, że dziecko po urodzeniu ma niebieski kolor oczu. Jest to najczęstszy odcień i większość dzieci go ma. Jednak z biegiem lat barwnik zmienia trochę kolor. Właśnie dlatego niektóre osoby mogą mieć brązowe oczy, mimo że rodzice są pewni, iż po urodzeniu były one niebieskie. To zaskakujące zjawisko, ale jednak ma miejsce. Równie ciekawy jest rozwój sposobu myślenia. Różni się on diametralnie u dziecka i dorosłego. Dziecko na różnych etapach rozwoju przetwarza informacje na różny sposób. Na początku nie jest w stanie rozróżnić twarzy ludzi, potem uczy się tych umiejętności. Przedszkolak nie ma jeszcze wykształconego myślenia przestrzennego, a także ciężko mu łączyć fakty uporządkowane chronologicznie. Jeśli na przykład będziemy mieć tubę, która ma otwarty dół i wrzucimy tam piłkę, dziecko zobaczy, że przelatuje ona na dół. Jednak, kiedy otwór zatkamy, dziecko mimo iż widziało ten manewr może nie umieć określić, co stanie się z piłką po wrzuceniu. Często nie jest też w stanie uszeregować przedmiotów po wielkości albo przyporządkować ich do odpowiedniej kategorii. Dorosły w procesie rozwojowym wykształca te umiejętności. Dzięki ciągłej nauce zaczyna łączyć ze sobą fakty i myśleć logicznie. Potrafi uporządkować przedmioty, myśleć dedukcyjnie i indukcyjnie. Dzięki temu potrafi poruszać się w ciągle zmieniającym się świecie. Gdyby nie te umiejętności, mógłby czuć się zagubiony. Nie wiedziałby co robić, gdy na zewnątrz zbierają się chmury, bo nie wiedziałby co z tego wynika. Nauczony przeszłymi doświadczeniami wie, że w takiej sytuacji należy zabrać ze sobą parasolkę lub płaszcz przeciwdeszczowy. Ciekawym zjawiskiem jest jednak zacieranie się umiejętności na starość. Wydawać by się mogło, że człowiek może się rozwijać w nieskończoność, ale tak nie jest. Przychodzi taki moment w życiu, gdy procesy rozwojowe ustają i następuje degradacja neuronów w ciele i mózgu. Przez to ludzie tracą sprawność psychiczną i motoryczną. To właśnie dlatego starsze osoby nie poruszają się tak szybko i miewają procesy z pamięcią. Nie wynika to z ich złej woli, ale z czystej biologii. Rozwój człowieka to proces, o którym musimy się jeszcze wiele nauczyć, ale jesteśmy na dobrej drodze.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here